A New Day Yesterday
My first and last time with you, and we had some fun
Went walking through the trees, yeah, and then I kissed you once.
Oh, I want to see you soon, but I just wonder how.
It was a new day yesterday but it's an old day now.
Spent a long time looking for a game to play.
My luck should be so bad, to turn out this way.
I had to leave today just when I thought I'd found you;
it was a new day yesterday, (it was a new day yesterday,
it was a new day yesterday, ) but it's an old day now.
|
Nowy wczorajszy dzień[1]
Pierwszy i ostatni raz razem, zażyliśmy nieco przyjemności
Poszliśmy na spacer pośród drzew, tak... a później pocałowałem cię raz.
O, pragnę cię znów szybko ujrzeć, ale nie wiem jak tego dokonać.
Było to dawno temu choć wczoraj zaledwie.
Spędziłem mnóstwo czasu szukając gry której mógłbym się oddać.
Powinno mi się przydarzyć coś niemiłego, bym wreszcie zawrócił z tej drogi.
Musiałem wyjechać właśnie dziś, gdym już myślał, że cię odnalazłem;
To było wczoraj zaledwie, (to było wczoraj zaledwie,
to było wczoraj zaledwie,) a przecież dawno temu.
|
Jeffrey Goes To The Leicester Square
Bright city woman walking down the Leicester Square every day.
Gonna get a piece of my mind,
you think you're not a piece of my kind.
Everywhere the people looking,
ooo, why don't you get up and sing.
Bright city woman, where did you learn all the things you say?
You listen to the news man on T.V.,
you may fool yourself, but you don't fool me.
I'll see you in another place, another time,
ooo, you may be someone's but you won't be mine.
|
Jeffrey idzie na Leicester Square[2]
Jaśnie panno z miasta, codziennie chodzisz przez Leicester Square.
Powiem ci co o tobie myślę,
Uważasz, że nie jestem w twoim guście.
Zewsząd ludzie patrzą na ciebie,
oo...czemu w końcu nie przystaniesz i nie zaśpiewasz.
Jaśnie panno z miasta, skąd wiesz to wszystko o czym mówisz?
Ty słuchasz spikera dziennika telewizyjnego,
Możesz okłamywać siebie jeśli chcesz, ale nie mnie.
Spotkam cię kiedyś w innym miejscu, kiedy indziej,
oo...ty możesz być czyjaś ale moja - już nigdy.
|
Back To The Family
My telephone wakes me in the morning,
have to get up to answer the call.
So I think I'll go back to the family
where no one can ring me at all.
Living this way has its problems,
so I think that I'll give it a break.
Oh, I'm going back to the family
'cause I've had about all I can take.
Masters in the counting house, counting all his money.
Sister's sitting by the mirror, she thinks her hair looks funny.
And here am I thinking to myself, just wondering what things to do.
I think I enjoyed all my problems.
Where I did not get nothing for free.
Oh, I'm going back to the family
doing nothing is bothering me.
I'll get a train back to the city
that soft life is getting me down.
There's more fun away from the family,
get some action when I pull into town.
Everything I do is wrong, what the hell was I thinking.
Phone keeps ringing all day long, I got no time for thinking.
And every day has the same old way of giving me too much to do.
|
Z powrotem u rodziny[4]
I znowu telefon budzi mnie nad ranem,
Trzeba wstać i go odebrać,
Myślę więc, że czas wrócić na rodziny łono
tam gdzie nikt nie zadzwoni do mnie.
Życie takie ma swe złe strony,
Myślę, że czas dać sobie z nim siana.
Wracam na rodziny łono
Bo zdaje się, że mam tego dość.
Szef z księgowości liczy swój grosz cały.
Siostra przed lustrem - myśli, że włosy ma zabawnie upięte.
Teraz namyślam się i zastanawiam, co czynić winienem.
Sądzę, że me kłopoty bawiły mnie jednak.
Gdy nie dostawałem niczego za darmo.
Wróciłem na rodziny łono, ale
nieróbstwo jest okropnie nudne.
Zdążę jeszcze na pociąg do miasta chyba
Życie bez trosk żadnych mnie dobija.
Zabawniej jest rodzinę mieć z dala,
Gdy zagłębiam się w miasto od razu się coś dzieje.
Wszystko co robię jest do bani, na co u licha liczyłem.
Telefon urywa się przez dzień cały, nie mam czasu by pomyśleć.
Każdy dzień w ten sam sposób daje mi roboty po łokcie.
|
Look Into The Sun
To the sad song of one sweet evening,
I smiled and quickly turned away.
It's not easy, singing sad songs,
But still the easiest way I have to say.
So when you look into the sun, and see things we haven't done,
oh was it better than to run, than to spend the summer crying.
Now summer cannot come anyway.
I had waited for time to change her,
the only change that came was over me.
She pretended not to want love;
I hope she was only fooling me.
So when you look into the sun, look for the pleasures nearly won,
oh was it better than to run, than to spend the summer singing.
And summer could have come in a day.
So if you hear my sad song singing,
remember who and what you nearly had.
It's not easy, singing sad songs,
when you can sing the song to make me glad.
So when you look into the sun, and see the words you could have sung,
it's not too late, only begun, we can still make summer,
and summer always comes anyway.
So when you look into the sun, and see the words you could have sung,
it's not too late, only begun, look into the sun.
|
Spójrz w słońce
Do piosenki smętnej pewnego wieczoru pięknego
uśmiechnąłem się i prędko odwróciłem plecami.
Niełatwo jest śpiewać smutne piosenki
Ale wciąż najłatwiej jest je wypowiedzieć.
Gdy więc spojrzysz w słońce i ujrzysz to czegoś nie zrobiła,
Będzie to lepsze niż ucieczka, aniżeli płakać przez lato całe.
Przecież wiesz, że lato i tak nie może nadejść.
Musiałem czekać aż czas ją odmieni,
ale jedyna zmiana jaka zaszła dotyczyła mnie.
Udawała, że nie chce miłości
Ja myślę, że oszukiwała mnie jednak.
Gdy więc spojrzysz w słońce poszukaj rozkoszy prawie zdobytych,
Będzie to lepsze niż ucieczka, aniżeli płakać przez lato całe.
Przecież wiesz, że lato może nadejść dnia pewnego.
Gdy więc usłyszysz mnie jak śpiewam tę smutną pieśń
przypomnij sobie kogo i co prawie miałaś.
Niełatwo jest śpiewać smutne piosenki,
gdy można śpiewać takie co ukojenie dają.
Gdy więc spojrzysz w słońce i przeczytasz słowa które mógłabyś wyśpiewać,
Pomyśl tylko - nie jest jeszcze za późno - to dopiero początek, nadal możemy przywołać lato.
Lato przecież i tak w końcu nadejdzie.
Gdy więc spojrzysz w słońce i przeczytasz słowa, które mógłabyś wyśpiewać,
Pomyśl tylko - nie jest jeszcze za późno - to dopiero początek, spójrz w słońce.
|
Nothing Is Easy
Nothing is easy, though time gets you worrying, my friend, it's O.K.
Just take your life easy and stop all that hurryin', be happy my way.
When tension starts mounting and you've lost count of pennies you've missed,
just try hard and see why they're not worrying me, they're last on my list.
Nothing's easy.
Nothing is easy, you'll find that the squeeze won't turn out so bad.
Your fingers may freeze, worse things happen at sea, there's good times to be had.
So, if you're alone and you're down to the bone just give us a play.
You'll smile in a while and discover that I'll get you happy my way.
Nothing's easy.
|
Nic łatwo nie przychodzi
Nic łatwo nie przychodzi przyjacielu, choć czasem się martwisz, to jednak, mówię ci - jest OK.
Życie brać trzeba z lekkim oka zmrużeniem, zaprzestać tych gonitw, być szczęśliwym na mój sposób.
Gdy napięcie rośnie, a tych pieniędzy co koło nosa ci przeszły, straciłeś już rachubę,
Natęż się i zobacz, czemu ja gwiżdżę na to, one są na końcu mych potrzeb hierarchii.
Choć nic łatwo nie przychodzi.
Nic łatwo nie przychodzi przyjacielu, zobaczysz jeszcze - ten wycisk - to jeszcze nie świata koniec.
Palce można odmrozić (na morzu gorsze rzeczy się dzieją) lecz lepsze czasy przychodzą w końcu.
Gdyś samotny i do nitki spłukany, wtedy do popisu nam pole daj.
Uśmiechniesz się wtedy i odkryjesz jak szczęśliwym cię czynię na mój sposób.
Choć nic łatwo nie przychodzi.
|
Fat Man
Don't want to be a fat man, people would think that I was just good fun.
Would rather be a thin man, I am so glad to on being one.
Too much to carry around with you.
No chance of finding a woman who
will love you in the morning and all the night time, too.
Don't want to be a fat man, have not the patience to ignore all that.
Hate to admit to myself half of the problems came from being fat.
Won't waste my time feeling sorry for him.
I see the other side through being thin.
Roll us both down a mountain and I'm sure the fat man would win.
|
Grubas
Nie chcę być grubasem, choćby ludziom zda się, że to zabawne.
Postanowiłem być chudy i dobrze, że taki właśnie jestem.
Tak wiele znosić musisz.
Słabe widoki na znalezienie kobiety, która
będzie kochać cię o poranku, no... i w nocy też.
Nie chcę być grubasem, nie mogę dłużej udawać, że to wszystko mnie nie obchodzi.
Niestety muszę przyznać, że połowa mych problemów z otyłości się brała.
Szkoda czasu by takiemu współczuć.
Ale widzę też minusy z bycia chudym.
Poturlajmy się z górki, a jestem pewny, że zwycięzcą właśnie grubas będzie.
|
We Used To Know
Whenever I get to feel this way, try to find new words to say.
I think about the bad old days we used to know.
Nights of winter turn me cold, fears of dying, getting old.
We run the race, the race was won by running slowly.
Could be soon we'll cease to sound, slowly upstairs, faster down.
Then revisit stony grounds we used to know.
Rememberin' mornings shilling spent, made no sense to leave the bed.
The bad old days they came and went giving way to fruitful years.
Saving up birds in the hand, while in the bush the others land.
Take what we can before the man says it's time to go.
Each to his own way, I'll go mine, best of luck in what you find.
But for your own sake remember times we used to know.
|
Dawne przeżycia[5]
Ilekroć nachodzi mnie taki nastrój, nowe słowa dla niego dobrać pragnę.
Dawne, złe dla nas dni na pamięć przywołuję.
Gdy marzliśmy w noce zimowe, śmierci i starości się bojąc.
Stanęliśmy do gonitwy i wygraliśmy ją, powoli biegnąc.
Może już wkrótce grać przestaniemy, wiadomo: pod górkę z wolna, a szybciej w dół.
By wylądować twardo wreszcie na ziemi kamienistej, tak dobrze nam znanej.
Gdy nad rankiem ostatnie szylingi wspominasz, dla wyjścia z łóżka nie znajdując sensu.
Dawne złe dni były... minęły, latom owocnym drogę dając.
Wróbla w garści chroniąc, gdy inne w zaroślach siadały.
Musisz brać co się da, nim powiedzą ci, że odejść czas.
Tak, jak każdy na swój, ja działam moim sposobem - szczęścia szukając.
To wam się przyda - pamiętajcie o dniach, które przeżyliśmy.
|
Reasons For Waiting
What a sight for my eyes, to see you in sleep.
Could it stop the sunrise hearing you weep.
You're not seen, you're not heard,
but I stand by my word.
Came a thousand miles just to catch you while
you're smiling.
What a day for laughter, and walking at night.
Me following after, you hand holding tight.
And the memory stays clear
with the song that you hear.
If I can but make the words awake
the feeling.
What a reason for waiting, and dreaming of dreams.
So here's hoping you've faith in impossible schemes;
that are born in the sigh
of the wind blowing by.
While the dimming light brings the end to a night
of loving.
|
Powody dla których warto czekać
Piękny to widok dla mych oczu, ujrzeć cię jak śpisz.
Powstrzymałbym słońca wschód, słysząc cię jak płaczesz.
Nikt cię nie widzi, nikt cię nie słyszy,
ale powtórzę to jeszcze raz.
Tysiąc mil przejść warto by przyłapać cię na tym jak
się uśmiechasz.
Mamy piękny dzień na śmiech i wieczorny spacer.
Idziemy więc razem, a ja mocno ściskam twoją dłoń.
Umysł mój jasny się staje z powodu
tej piosenki, którą właśnie słyszysz.
Gdyby tylko słowa same mogły wzbudzić
w tobie to uczucie.
Mamy dobry powód by poczekać i śnić.
Stąd bierze się ta nadzieja, że wierzysz w niespełnialne plany;
które zrodziły westchnienia
wiatru co tu hula.
Gdy gasnące światło przynosi koniec nocy
kochania pełnej.
|
For A Thousand Mothers
Did you hear mother
saying I'm wrong, but I know I'm right.
Did you hear father?
calling my name into the night.
Saying I'll never find what I've already found.
It was they who were wrong, and for them here's a song.
Did you hear baby
come back and tell you the things he's seen.
Did it surprise you
to be picked up at eight in a limousine?
Doing the things he's accustomed to do,
which at once haven't it seemed like a dream, now it's true.
But unknowing you made it, all happen this way.
Tłumaczenie: Maciek Rolski
|
Dla tysiąca matek[6]
Posłuchaj matko
mówiłaś że robię błąd, ale ja wiem, że racja po mojej stronie leży.
Posłuchaj ojcze
to ty wołałeś me imię po nocach
Mówiąc, że nie znajdę nigdy tego co teraz mam.
To wy byliście w błędzie i to wam tę piosenkę dedykuję.
Czy słyszysz moja droga
Wróciłem, by powiedzieć ci o tym co zobaczyć było mi dane.
Czyś jest zdumiona
Żem o ósmej zatrzymał się i podwiózł cię limuzyną.
Gdym robił rzeczy które przywykłem robić,
co kiedyś do snu podobne, teraz faktem się stają.
Lecz, że nieświadomym ich byłem, wszystko to się zdarzyło.
|
|
Przypisy:
1 Nowy wczorajszy dzień
Jest piosenką otwierającą album. Mocny kawałek bluesowy, jeden z niewielu - niejednokrotnie przerabiany - nadal granych podczas koncertów Tulla. Jego narrator ubolewa w nim nad trudnościami w relacji z kobietą spowodowanymi zobowiązaniami, jakie ma gdzie indziej.
"O, pragnę cię znów szybko ujrzeć, ale nie wiem jak tego dokonać. (...)
Musiałem wyjechać właśnie dziś, gdym już myślał, że cię odnalazłem."
2 Jeffrey idzie na Leicester Square
Ta druga piosenka na tym albumie odnosi się, jak i "A Song For Jeffrey" do Jethro Tull pod koniec 1970 roku jako gitarzysta basowy. Ten Jeffrey pojawi się jeszcze raz na albumie Benefit w piosence "For Michael Collins, Jeffrey And Me". Jeffrey był bardzo bliskim przyjacielem Iana. Znali się jeszcze z czasów szkolnych i Jeffrey grał w kilku zespołach epoki przed-tulliańskiej od 1963 oo 1967 roku.
* Jan Voorbij (tłum. Maciej Rolski)
"Leicester Square" jest jednym z tych miejsc Londynu, które słyną z ożywionego życia kulturalnego, jest tam wiele teatrów, kin oraz pubów gdzie zbierają się artyści.
Leicester Square
Leicester Square - mapka
Leicester Square jest głównym miejscem, gdzie zbiera się wielu artystów ulicznych, można tu zastać przy pracy: mimów, żonglerów, muzyków i wielu innych artystów ulicznych. Muzycy oraz inni wykonawcy zwykle ustawiają swój kapelusz lub otwarty futerał gitary na datki i wykonują swój program, jako artyści solowi lub zespołowo. Często zachęca się do aktywnego udziału gapiów lub kogoś z tłumu (jeśli mają oni coś do zaproponowania: nie jest to miejsce dla amatorów) i oczywiście, dla odwiedzających Londyn jest to miejsce, które należy obowiązkowo odwiedzić. Najlepszym czasem na wizyty są wieczory pomiędzy 17 a północą. Większość najlepszych wykonawców daje swoje koncerty podczas weekendów.
Patrick Marks (tłum. Maciej Rolski)
3 Bourée
Spytajcie kogokolwiek "Czy słyszałeś kiedyś Jethro Tull?", a wtedy bardzo prawdopodobna będzie odpowiedź: "Tak, mieli taki przebój Bourée." Ten utwór muzyczny został zainspirowany utworem na lutnię skomponowanym przez Jana Sebastiana Bacha. W "Bourée" mamy okazję podziwiać nie tylko improwizacyjne talenty Iana na flecie, ale również wysuniętą na plan pierwszy pewną grę na gitarze basowej Glena Cornicka. Składa się on z trzech części: klasycznego tematu bachowskiego, części improwizacyjnej obejmującej flet i gitarę basową oraz powrót tematu tym razem granego na dwa flety.
Jakie jest pochodzenie tak dobrze znanego i cieszącego się takim powodzeniem przeboju Tulla - "Bourée"? W rezulacie poszukiwań otrzymałem następujące informacje: Bourée Iana Andersona jest rzeczywiście adaptacją Bourée Jana Sebastiana Bacha. Oryginalna wersja Bacha stanowi piątą część suity E-moll na lutnię (w katalogu Schmiedera (BWV) figurująca pod numerem 996). Sama suita stanowi popularną w 17-tym i 18-tym wieku formę muzyczną sładającą się z szeregu tańców. Suita w przeważającej części składa się z czterech form tanecznych: Allemande (pochodzenia niemieckiego), Courante (pochodzenia francuskiego), Sarabande (pochodzenia hiszpańskiego) oraz Gigue (pochodzenia angielskiego). Pozostałymi formami tanecznymi były Menuet, Gavotte, Polonaise, Bourrée i wiele innych.
Suita E-moll, skąd Bourée Jethro Tull pochodzi, jest najwcześniejszym dziełem Bacha skomponowanym na lutnię. Są one określane nazwą "Aufs Lautenwercke" (Z dzieł na lutnię). Datuje się ją na środek okresu weimarskiego w twórczości Bacha (1708-1717). Bach skomponował niewiele utworów na lutnię i w jego czasach, dzieło to było sporadycznie wykonywane na hybrydowym instrumencie stanowiącym połączenie lutni i harfy, w którego projektowaniu Bach brał udział.
Erik Arfeuille (tłum. Maciej Rolski)
4 Z powrotem u rodziny
Piosenka ta opisuje sprzeczne uczucia jakie targają autorem na myśl o życiu jakie prowadzi. Z jednej strony ma on już dość swojego życia pełnego napięć, które nie pozwala mu na komfort wypoczynku:
"Życie takie ma swe złe strony,
Myślę, że czas dać sobie z nim siana."
Co powoduje, że pragnie wypocząć w zaciszu życia domowego:
"tam gdzie nikt nie zadzwoni do mnie."
Z drugiej strony, gdy już na to się decyduje, nudzi go to co tam
zastaje i zauważa powód dla którego stamtąd wyjechał:
"Szef z księgowości liczy swój grosz cały.
Siostra przed lustrem - myśli, że włosy ma zabawnie upięte."
Co sprawia, że zaczyna się zastanawiać po co w ogóle wrócił:
" Teraz namyślam się i zastanawiam, co czynić winienem."
Ku swemu zaskoczeniu zaczyna tęsknić za powrotem do twardego
miejskiego życia:
"Sądzę, że me kłopoty bawiły mnie jednak.
Gdy nie dostawałem niczego za darmo."
i decyduje się powrót ponieważ
"nieróbstwo jest okropnie nudne."
i
"Zabawniej jest rodzinę mieć z dala,
Gdy zagłębiam się w miasto od razu się coś dzieje."
Ale natychmiast gdy się tam znajdzie, wszystko od czego uciekał
zaczyna się od nowa:
"Telefon urywa się przez dzień cały, nie mam czasu by pomyśleć.
Każdy dzień w ten sam sposób daje mi roboty po łokcie."
Czy ta piosenka odnosi się do intensywnego tournee w 1969 roku, gdzie występowali w wielu miastach amerykańskich oraz nacisku, aby w międzyczasie pisać nowe piosenki do nagrania po powrocie do domu? Albo do bezustannego napięcia powodowanego przez częste choroby członków zespołu i dochody z tournee, które nie pokrywały wydatków? Clive Bunker nadmienia, że Ian szybko rozczarował się życiem "na drodze". Odczuwał stałą presję bycia wokalistą, autorem tekstów, postacią centralną i liderem zespołu. Bardziej wyraźnie odwołania w tej kwestii znajdziemy na albumie "Benefit", o czym będzie mowa później.
Jan Voorbij (tłum. Maciej Rolski).
5 Dawne przeżycia
Piosenka ta jest o ostatnich miesiącach działalności zespołu The John Evan Smash, tuż przed tym jak zmienili nazwę na Jethro Tull.
Traktuje ona o okresie od października 1967 roku do lutego 1968 roku. Mick Abrahams właśnie dołączył do składu zespołu The John Evan Smash, który wtedy był septetem soulowym w trakcie procesu przekształcania się w zespół bluesowy. Chcieli przenieść się Londynu, aby stamtąd dawać koncerty w pubach. Ponieważ Mick mieszkał w Luton - niedaleko od Londynu - dlatego zespół właśnie tam się przeniósł. Niestety w okresie trzech dni Barrie Barlow, John Evans oraz saksofoniści wrócili do Blackpool. Stało się dla nich jasne, że nie zarobią wystarczającej ilości pieniędzy by zaspokoić potrzeby 7 osób. Teraz skład zespołu tworzyli: Anderson, Abrahams i Cornick, a wakujące miejsce perkusisty zajął Bunker.
John Evan Band zmienił swoją nazwę na The John Evan Smash w momencie ich występu w ramach show "Firsttimers" dla stacji telewizyjnej Granada. To zdjęcie zostało zrobione 3 maja 1967 roku, przed frontonem studia Granada Television w Manchesterze. Show telewizyjny został wyemitowany 24 maja tego samego roku. Parę miesięcy później, we wrześniu, zespół miał dokonać swoich pierwszych nagrań z Derekiem Lawrencem. Wkrótce potem, w październiku miały miejsce wielkie przetasowania kadrowe, a kiedy dołączyli Mick Abrahams i Clive Bunker The John Evan Smash przekształcił się w zespół bluesowy - zalążkowy Jethro Tull. Poczynając od lewej: Neil Smith (gitara), Ian Anderson (śpiew, harmonijka ustna, wtedy jeszcze nie było mowy o flecie!), Neil Valentine (saksofon tenorowy), John Evans (organy Hammonda), Barrie Barlow (perkusja), Tony Wilkinson (saksofon barytonowy) oraz Glen Cornick (gitara basowa).
Oto pierwszy cytat sugerujący, że "We Used To Know" dotyczy tego okresu w historii zespołu oraz wzmiankowanych wyżej poważnych przetasowań. Oto co na ten temat tych czasów mówi Glen Cornick w oparciu o własny pamiętnik:
"Luton to było miasto z którego pochodzili zarówno Clive jak i Mick. Ian i ja mieszkaliśmy w okropnych kwaterach. Ja mieszkałem piętro niżej, pod Ianem. Luton i Dunstable to były jakby dwa oddzielne miasta - Luton jest częścią zamieszkiwaną przez niziny społeczne a Dunstable przez wyżyny. Ian i ja mieszkaliśmy w Luton chyba w najgorszych warunkach mieszkaniowych w jakich przyszło mi żyć w całym moim życiu, ale przecież musieliśmy gdzieś mieszkać. Z tego co pamiętam, codziennie do spółki jadaliśmy puszkę gulaszu. Piosenka "We Used To Know" z albumu "Stand Up" jest o tym właśnie okresie. Pamiętasz ten wers: " Szylingi co dzień wydane "? W Anglii tamtej doby, zasilanie gazowe było prowadzone poprzez rodzaj licznika do którego wrzucało się monety. Mogło się zdarzyć tak, że gdzieś w połowie podgrzewania gulaszu, gaz nagle przestawał płynąć, bo właśnie skończyły się pieniądze. Dobrze jeśli w takiej sytuacji miałeś jeszcze monetę, wtedy musiałeś ją wrzucić, aby powtórnie uruchomić dostawę gazu, w przeciwnym razie kończyłeś z zimnym gulaszem. Używaliśmy szylingów (monety stosowanej do 1971 roku i odpowiadającej 12 starym pensom czyli 1/20 funta) i stąd te "Szylingi co dzień wydane" (dokładnie " ...nad rankiem ostatnie szylingi wspominasz").
Anderson też pamięta okres z Luton i mówi: " Pod koniec dnia było mi bardzo zimno". ("Gdy marzliśmy w noce zimowe, śmierci i starości się bojąc." i pewnie stąd wers "... ostatnie szylingi wspominasz, dla wyjścia z łóżka nie znajdując sensu"). Co ciekawe, to właśnie wtedy po raz pierwszy zrobiłem użytek z mojego cennego nabytku, który dostałem od mojego ojca parę tygodni wcześniej, a była nim wielka szara jesionka. Nosiłem ją podczas naszego pierwszego amerykańskiego tournee. Powodem dla którego zacząłem ją nosić było to, że bardzo mocno marzłem. Mieszkałem w pomieszczeniu na strychu w starym domu i miałem w zwyczaju trzymać szklankę wody przy łóżku i rano, kiedy miałem ochotę się napić musiałem najpierw rozbić warstwę lodu, tak było zimno ".
W świetle powyższego, piosenka ta nie jest o utraconej miłości (jak mogłoby się z pozoru wydawać) i żalu nad tą stratą, ale o rozejściu się członków zespołu, którzy pracowali bardzo ciężko i długo razem, w nadziei na powodzenie, znosząc trudy życia podczas występów objazdowych po całej Anglii, grając przez 6 lub 7 dni w tygodniu nawet nie zbliżając się do przełomu.
W okresie wydania "Stand Up", zespół wreszcie dotarł do Europy i przecierał sobie szlak w USA. W piosence tej narrator zdaje sobie dobrze sprawę przez co, tak on jak i zespół, przeszli przed przełomem: "Dawne, złe dla nas dni na pamięć przywołuję." oraz "Dawne złe dni były... minęły, latom owocnym drogę dając.". Ich sukces był rezultatem wytężonej i konsekwentnej pracy prowadzonej przez lata nad muzyką: "Stanęliśmy do gonitwy i wygraliśmy ją, powoli biegnąc.".
Ich wysiłek dla przetrwania, częste zmiany składu zespołu znaczone okresami jego rozpadu i ponownego budowania, stałe poszukiwanie nowych kierunków muzycznych: wszystko to wychodzi na pierwszy plan trzeciej zwrotki:
"Może już wkrótce grać przestaniemy, wiadomo: pod górkę z wolna, a szybciej w dół.
By wylądować twardo wreszcie na ziemi kamienistej, tak dobrze nam znanej."
Przypuszczalnie istnieje nawet odwołanie się do tego okresu, kiedy zespół ciągle zmieniał swoją nazwę, aby móc ponownie wystąpić w tych samych miejscach (tracąc przy tym swoich saksofonistów):
"Musisz brać co się da, nim powiedzą ci, że odejść czas."
Ostatni wiersz stanowi pożegnanie i życzenie powodzenia skierowane do starych przyjaciół, którzy odeszli. Doradza im, aby nie zapomnieli o czasie pełnym przygód, który spędzili razem, ponieważ w końcu otworzy on przed nimi nowe możliwości:
"Tak, jak każdy na swój, ja działam moim sposobem - szczęścia szukając.
To wam się przyda - pamiętajcie o dniach, które przeżyliśmy."
Jan Voorbij (tłum. Maciej Rolski)
6 Dla tysiąca matek
Kilka utworów z albumów Stand-Up i Benefit mówi o trudnych stosunkach panujących pomiędzy Andersonem a jego rodzicami z okresu jego dorastania, w szczególności jego ojcem, są to mianowicie: "Back To The Family", "For A Thousand Mothers", "Son" i przypuszczalnie "Sossity: You're A Woman", oraz później zarejestrowane "Just Trying To Be" i "Wind Up".
Anderson nie za bardzo lubi dzisiaj wracać do tych dwu albumów, uważając, że zbytnio koncentrują się na jego osobie. W "For A Thousand Mothers" te trudne stosunki wyraźnie pojawiają się na pierwszym planie.
Piosenka ta jest - w zwrotce pierwszej - pisana z pozycji młodzieńca, który podjął już decyzję w zakresie swoich wyborów życiowych na przyszłość i zaczyna odnosić sukcesy ("mówiłaś że robię błąd, ale ja wiem, że racja po mojej stronie leży"). Pomimo nacisków ze strony swoich rodziców oraz ich nieproszonych rad, obrał on własną drogę życiową:
"Posłuchaj ojcze
to ty wołałeś me imię po nocach
Mówiąc, że nie znajdę nigdy tego co teraz mam."
Druga zwrotka okazuje się stanowić rozmowę pomiędzy rodzicami. Rodzice wiedzieli o marzeniach młodzieńca i muszą przyznać, że się spełniły:
"Gdym robił rzeczy które przywykłem robić,
co kiedyś do snu podobne, teraz faktem się stają."
Końcowy wers jest interesujący z psychologicznego punktu widzenia: tutaj nasz narrator mówi jeszcze raz o sytuacji takiej, w której opór rodziców, ich sprzeciw wobec jego ambicji i dezaprobata, powodują, że stara się jeszcze bardziej dowieść im swoich racji, szykując sobie tym samym drogę do "owocnych lat":
"Lecz, że nieświadomym ich byłem, wszystko to się zdarzyło."
Tak tutuł piosenki jak i wersy:
"To wy byliście w błędzie i to wam tę piosenkę dedykuję."
Sugeruje, że jest ona dedykowana wszystkim rodzicom, którzy nie dają swoim dzieciom "miejsca na manewr" i "poszukiwanie rozwiązań na własny rachunek", które są niezbędne do samodzielnego rozwoju w kierunku jaki wybiorą. Temat ten pojawia się powtórnie w pierwszej części "Thick As A Brick", gdzie krytyce poddane zostaje społeczeństwo, ponieważ narzuca swoje wartości młodej generacji, powodując jej skrępowanie. W tekstach piosenek z tego albumu zostały przedstawione doświadczenia Iana wyniesione zarówno z domu jak i z liceum w Blackpool.
Jan Voorbij (tłum. Maciej Rolski)
|
|
